Autorytety i znane postacie we wsi
Jednym z wybitnych ludzi mieszkających i działających w Borku Starym był ksiądz Michał Sternal. Urodzony 14 września 1905 roku w Klostar Ivanić, na terenie byłej Jugosławiipoprzez Bratkowice dotarł aż do parafii Borek Stary. Szczególnie wsławił się podczas II wojny światowej. Odbywał służbę w szeregach ZWZ-AK.
Ukończył Gimnazjum Klasyczne im. Marcina Kromera w Gorlicach (1926), potem Instytut Teologiczny w Przemyślu (1926-1931) a święcenia kapłańskie otrzymał 30 maja 1931 r.
Wojna w 1939 r. zastała go w parafii Bratkowice, gdzie od 1938 roku pełnił funkcję proboszcza. W pierwszych dniach listopada 1939 r. wraz z większością księży z parafii leżących w powiecie rzeszowskim, został aresztowany przez policję niemiecką i osadzony w więzieniu w Rzeszowie, na okres około dwóch tygodni. Po zwolnieniu powrócił do parafii Bratkowice.
W roku 1940 został zaprzysiężony przez por. Łukasza Cieplińskiego, który przyjął go w szeregi nowotworzonej organizacji konspiracyjnej. Od tego czasu, aż do wkroczenia wojsk sowieckich, plebania w Bratkowicach pełniła rolę kwatery konspiracyjnej. Tam odbywały się odprawy, zbiórki szkoleniowe, tajne nauczanie a także czasowo byli przechowywani „spaleni” konspiratorzy. Dwukrotnie na plebani gościł kapelana Okręgu Krakowskiego AK, ks. płk. Józef Zator-Przytocki. Przed konfliktem z ZSRR na plebani przebywał m.in. delegat ze sztabu generała Władysława Sikorskiego.
W pobliskim lesie w Bratkowicach, przy udziale inspektora kpt. Cieplińskiego PS. „Pług”, Józefa Rzepki PS. „Rekin” i Tadeusza Lisa PS. „Ukleja”, dokonywano prób tajnie produkowanych granatów i butelek zapalających.
Jako proboszcz wydawał „lewe” metryki i lewe” papiery legalizacyjne. Zdobyte dwie niemieckie pieczęcie z „wroną” i wzorem podpisu przekazał władzom AK. Równocześnie przez cały okres okupacji hitlerowskiej spełniał służbę duszpasterską, tajnie dając posługi w każdej potrzebie. Między innymi w lesie odprawił Mszę Św. Dla partyzantki oficerskiej pod dowództwem kapitana J. Lutaka ps. „Dyzma”.
W drugiej połowie okupacji wraz z księdzem Józefem Czyżem ps. „Kasper” oraz profesorem Stopą ps. „Kruk” wchodził w skład Komisji Rewizyjnej Inspektoratu Rejonowego AK w Rzeszowie (nosił wtedy pseudonim „Łęg”).
Rozkazem z dnia 11 maja 1944 r. Komendant Sił Zbrojnych w Kraju, generał „Bór” – Komorowski mianował go wraz z trzema innymi księżmi z Obwodu AK Rzeszów, kapelanem czasu wojny w stopniu kapitana. W czasie koncentracji oddziałów Armii Krajowej w lecie 1944 r. spełniał dorywczo w oddziałach leśnych obowiązki kapelana.
Od października 1944 r. był ścigany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i skazany zaocznie na śmierć. Ukrywał się wtedy pod nazwiskiem ks. Eugeniusza Ramsza. 27 października 1945 r., w ślad za mjr. Łukaszem Cieplińskim przeniósł się na Śląsk. Pracował jako wikary w kościele p.w. Jana Chrzciciela w Zabrzu-Biskupicach. Tam, jesienią 1947 roku został aresztowany. Był przesłuchiwany przez służby UB w Warszawie i Katowicach ale został zwolniony, gdyż nie zorientowano się kim był faktycznie (cały czas posługiwał się dowodem osobistym na nazwisko Ramsza).
W 1950 roku podczas pobytu we Wrocławiu w parafii św. Jakuba i św. Krzysztofa, na Psim Polu, aresztowano go ponownie (sprawa UNITAS-u) i przez dziewięć miesięcy przebywał w śledztwie (w tym
4 miesiące w piwnicznej izolatce) w więzieniu UB Podwale Świdnickie we Wrocławiu. Aresztowano go wraz
z kilkoma księżmi z diecezji przemyskiej, zaangażowanych w czasie okupacji niemieckiej w pracę konspiracyjną w Podokręgu AK Rzeszów. Zwolniono go 20 lipca 1951 r. po interwencji wikariusza generalnego we Wrocławiu.
Przez następne siedem lat, do grudnia 1958 roku, władze państwowe nie zatwierdziły go na żadnej parafii. Stale był śledzony przez UB. Dopiero w grudniu 1958 r. otrzymał probostwo w parafii Borek Stary.
Nie oznaczało to końca prześladowań przez władze bezpieczeństwa. Ciągle był wzywany na przesłuchania
a jego działania na rzecz parafii były torpedowane (m.in. budowa plebani). Mimo prześladowań pozostawał niezłomny w swoich przekonaniach, wzbudzając tym podziw nawet funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa.
Za zasługi został odznaczony Krzyżem AK, Medalem Wojska czterokrotnie – z Londynu, La Croix de Partisan (Organizacja Kombatantów na Europę) oraz Croix de Merita (Ruch Oporu Kombatantów Polskich we Francji).
Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Borku Starym.
Ksiądz Andrzej Zagórski, misjonarz Matki Bożej z La Salette (saletyn). Urodził się 13 września 1962 r. w Przemyślu, mieszkał w Borku Starym od 20.09.1975 r. Ukończył szkołę podstawową w Borku Starym (1977), technikum lotnicze w Rzeszowie (1982). Po maturze wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy Matki Bożej z La Salette.
Pierwsze śluby zakonne złożył 8 września 1983 r., a święcenia kapłańskie otrzymał 20 maja 1989 r. Studiował teologię na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (1983-1989). Studia specjalistyczne i doktorat z teologii duchowości uzyskał na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (1993-1998). Jest autorem publikacji i artykułów z dziedziny teologii życia zakonnego i duchowości saletyńskiej.
Jako kapłan i zakonnik wypełniał zadania duszpasterskie na parafii, był mistrzem nowicjatu, głosi misje i rekolekcje parafialne, a obecnie pełni funkcje w Radzie Prowincjalnej polskiej Prowincji Misjonarzy Matki Bożej z La Salette.
Prawa autorskie © Szkola Podstawowa w Borku Starym Wszystkie prawa zastrzeżone.
